ಬಡವರಿಗೆ ಧೈರ್ಯ ಕೊಡುವ ಲೇಳನ. ನಾನೂ ಕೂಡ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ಹಾಲು‌ ಕುಡಿದು ಬೆಳದವ ಸರ್

ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಬಿಸಿಯೂಟ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲ ಸರ್ಕಾರಿ ಪದವಿ ಕಾಲೇಜುಗಳವರೆಗೂ ವಿಸ್ತರಿಸಬೇಕು. ಅದರಲ್ಲೂ ತಾಲ್ಲೂಕು/ಜಿಲ್ಲಾಕೇಂದ್ರಗಳಲ್ಲಿರುವ ಇಂಥ ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೆ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಹಳ್ಳಿಗಳಿಂದ ಸೂಕ್ತ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಬಸ್ಸು/ವಾಹನ ಸೌಕರ್ಯವಿಲ್ಲದೆ ಬರುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಹಸಿವಿನ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಪೂರ್ತಿ ಪಾಠ ಕೇಳದೆ ತೆರಳುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿದ್ಯಮಾನ.

ನಿಮ್ಮ ಲೇಖನ ಓದುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಬಂಜೆ ಬೇನೆಯನರಿವಳೆ? ಬಲದಾಯಿ ಮದ್ದ ಬಲ್ಲಳೆ? ನೊಂದವರ ನೋವ ನೋಯದವರೆತ್ತ ಬಲ್ಲರೊ? ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯನಿರಿದಲಗು ಒಡಲಲ್ಲಿ ಮುರಿದು ಹೊರಳುವೆನ್ನಳಲನು ನೀವೆತ್ತ ಬಲ್ಲಿರೆ, ಎಲೆ ತಾಯಿಗಳಿರಾ ಎಂಬ ಅಕ್ಕ ಮಹಾದೇವಿಯ ವಚನ ನೆನಪಾಯಿತು ಸರ್. 2014 ರಲ್ಲಿಪರೀಕ್ಷಾ ವಿಚಕ್ಷಣ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಅನುದಾನಿತ ಕಾಲೇಜೊಂದರಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯನ್ನು ಆರಾಧಿಸುವ ಮತ್ತು ಆಕೆಯ ವಚನಗಳನ್ನು ಪೂಜಿಸುವವರು ತಾವು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಯುಜಿಸಿ ವೇತನಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯ ಸಲ್ಲಿಸದೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಪಾಠ ಮಾಡದೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ನಕಲು ಮಾಡಲು ಸಹಕರಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರುಗಳೂ ಸಹ ಆಗಿನ ಅನ್ನಭಾಗ್ಯಯೋಜನೆ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಹ್ಯ ಕಾರಿಯಾಗಿ ಮಾತಾಡುವುದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೆ... ಈ ಯೋಜನೆಗಳಿಂದ ನಮಗೆ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಲಿಗೆ ಜನ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ... ಜನರನ್ನು ಸೋಮಾರಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವ ಯೋಜನೆ, ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಇದು ತುಂಬಾ ಹೊರೆ, ನಮ್ಮ ತೆರಿಗೆ ಹಣ ಪೋಲಾಗುತ್ತಿದೆ, ಎಂದೆಲ್ಲಾ ನಾನಾ ವಿಧವಾಗಿ ಟೀಕಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಆದರೆ ಅವರು ತಾವು ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಬಳಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಹಾಗೆ ತಾವು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತಿದ್ದೇವೆಯೇ ಎಂಬುದನ್ನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಆತ್ಮ ನಿರೀಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಸರ್ಕಾರದ ಈ ಯೋಜನೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ತೆರಿಗೆ ಹಣ ಪೋಲಾಗುತ್ತಿದೆಯೇ ಅಥವಾ ಬಡವರಿಗೆ ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತಿದೆಯೇ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈಗಲೂ ಹಾಗೂ ಮುಂದೆಯೂ ಇಂತಹ ಸಿನಿಕತನದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಇರುತ್ತಾರೆ... ಹೀಗಾಗಿ ಸರ್ಕಾರಗಳು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಜನಪರ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಲೇಬೇಕು ಸರ್ ಧನ್ಯವಾದಗಳು

2004ನೆಯ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಸಾಗರ ತಾಲೂಕಿನ 'ನೆಲ್ಲಿಬೀಡು' ಎಂಬ ಚಿಕ್ಕ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಕನಾಗಿ ನೇಮಕವಾದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಊರು ಎಂದರೆ ಒಂದೆರಡು ಮನೆಗಳು ಅಷ್ಟೇ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಶಾಲೆ ಕಲಿಯಲು ಸುಮಾರು ಐದಾರು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರಗಳಿಂದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮುಂಜಾನೆ ತಮ್ಮ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೊರಟರೆ, ಅವರೊಂದಿಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಶಾಲೆಗೆ ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂದು ಈ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಕಲಿತು ಒಳ್ಳೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಹುದ್ದೆಗಳಲ್ಲಿದ್ದಾರೆಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಅಂದಿನ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಬಿಸಿ ಊಟದ ಯೋಜನೆಯೇ ಕಾರಣ. ಈ ಯೋಜನೆ ಇರದೆ ಇದ್ದರೆ ಆ ಮಕ್ಕಳು, ಅದರಲ್ಲೂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಯರು ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಶಾಲೆಗೆ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಯೋಜನೆಗಳು ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಅಗತ್ಯವಾಗಿದ್ದವು. ಇಂಥವುಗಳ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಈ ಲೇಖನ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಕಣ್ಣು ತೆರೆಸಬಹುದು. ಲೇಖನಕ್ಕಾಗಿ ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಸರ್.

ಈ ಲೇಖನ ವಾಸ್ತವ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅನಾವರಣ ಮಾಡಿದೆ. ಹಾಗೂ ಇಂದಿರಾ ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ಕೂಡಾ ಅನೇಕ ಬಡವರ ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ,ಬದುಕನ್ನು ಪೊರೆಯುತ್ತಿದೆ.

ತೋಟದಪ್ಪ ಚತ್ರದಲ್ಲಿ ಉಚಿತ ಊಟ ವಸತಿಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನು ಪದವಿ ಓದಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಊಟ ಎಂಬುದು ನಮಗೆ ಜೀವವೇ ಆಗಿತ್ತು.

ನಿಮ್ಮ ಲೇಖನ ಎದೆ ನಡುಗಿಸಿತು, ಕರಗಿಸಿತು. ಇದನ್ನು ಅಂಬೇಡ್ಕರೆ ಬರೆಸಿದ್ದು. ಅಮೇರಿಕಾದ ಪೌಡರ್ ಹಾಲು, ಉಪ್ಪಿಟ್ಟಿನ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಕುರಿ ಕಾಯುವುದರಿಂದ, ತುಪ್ಪಟ ಹಿಂಜುವುದರಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಹೊಂದಿ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಜಿಗಿಯಲು ನನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದ ಹಳೆಯ ದಿನಗಳು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿವೆ. ಇದುವರೆಗಿನ ನಿಮ್ಮ ಬರಹಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಸ್ಟ್ರಾಂಗ್ ಲೇಖನ ಇದು.

ಬಹುಶಃ ಈ ರೀತಿಯ ಹಸಿವಿನ ಬಗ್ಗೆ ತಾತ್ವಕ ಚಿಂತನೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಬುದ್ಧನ ಚೈತನ್ಯದಾಯಕವಾದ ಮಾನವೀಯ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಬಿತ್ತಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ. ಇದು ಲೋಕದ ಅನುಭವದ ಜೊತೆ ಜೀವನದ ಮೇಲೆ ಹಸಿವಿನ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು ಅದಕ್ಕೆ ರಾಜಕಾರಣ ಬೆರಕೆ ಆಗದಿದ್ದರೆ ಸೂಕ್ತ. ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಸರ್ ಒಳ್ಳೆಯ ಲೇಖನ.

ನಿಮ್ಮ ಲೇಖನ ಸರಿಯಾಗಿದೆ. ಅದು ಇನ್ನೂ ಗಟ್ಟಿ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಇರಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಯಾರ ವ್ಯಕ್ತಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವ ಅಗತ್ಯವೂ ಇಲ್ಲ. ನೀವು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿರುವ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಸರ್ಕಾರಿ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಮತ್ತು ದಮನಿತರ ಹಕ್ಕು. ಸರಿಯಾದ ಇತಿಹಾಸ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರೆ ಬಡವರು ಇಂತಹ ಸೌಲಭ್ಯಗಳಿಗೆ ಬಾಯಿ ಬಿಡಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಫ್ರೀ ಬಸ್ ಗಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾದ್ದೇನೆಂದರೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಉಚಿತ ಶಾಲಾ ವ್ಯಾನಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆ. ಯಾವುದೇ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಮೂರು ಕಿಮೀ ಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ನಡೆಯದಂತಹ ಅನುಕೂಲವಾಗಬೇಕು. ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಶಿಕ್ಷಣ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಆಗಬೇಕು.

ಯಾವುದೇ ಯೋಜನೆಯಾದರೂ ಅದು ಅರ್ಹ ಫಲಾನುಭವಿಗಳಿಗೆ ತಲುಪಬೇಕು, ಆದರೆ ಅವು ಅಪ್ರಾಣಿಕರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕು ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆವ ಸಾಧನಗಳಾಗಬಾರದು

ಜನರಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿರುವುದನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಯೋಜನೆಯನ್ನಾಗಿ ರೂಪಿಸಿ ಆಡಳಿತ ಮಾಡುವುದು. ಇಲ್ಲವೆ ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸಿ ಇದು ಜನಮುಖಿ ಆಗಿದೆ ಎಂದು ನಂಬಿಸುವುದು. ಯಾವುದೆ ಒಂದು ಸರಕಾರ ಜನತೆ ಸರಕಾರವಾಗಬೇಕಾದರೆ ಮೊದಲನೆ ವಿಧಾನ ಸರಿಯಾದುದು ಎಂಬುದು ವಾಸ್ತವ.

ಕಾಮರಾಜರು ತನ್ನ ವಾಹನ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿಸಿದ ಆ ದನ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗ ನಾನು ಆಗಬಹುದು; ನನ್ನಂತ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಹುಡುಗರು ಹಾಗಬಹುದು? Your writing always touches the heart." ವಂದನೆಗಳು ಸರ್ 🙏❤️

ಲೋಕಾನುಭವ ಮತ್ತು ರಾಜಕಾರಣ ಲೇಖನ ಓದಿದೆ. ಇದು ನನ್ನದೇ ಅನುಭವದ ಲೇಖನ. ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿನ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟವೇ ನಮ್ಮ ಪಾಲಿನ ಮೃಷ್ಟಾನವಾಗಿತ್ತು. ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರದೆ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಅಕ್ಷರದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದರ ಹಸಿವನ್ನು ನೀಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಂಕಟಪಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಕಲ್ಯಾಣ ಕರ್ನಾಟಕ ಭಾಗದ ಕೊನೆಯ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ ಬಡತನ, ಅನಕ್ಷರತೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಊರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಪಟ್ಟಣ ಸೇರಲು ಕೂಡ ವಸತಿ ನಿಲಯಗಳು ನಮಗೆ ದಾರಿದೀಪವಾಗಿವೆ. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಸಾಮರಸ್ಯ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ಯನ್ನು ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಗಳು ಕಲಿಸಿವೆ. ಕನ್ನಡ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಅನಿಕೇತನ ವಸತಿ ನಿಲಯ ಇಂದಿಗೂ ನಮ್ಮಂತ ಬಡ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪೋಷಿಸಿ ತನ್ನೊಡಲಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಬೇಧ ಭಾವ ಇಲ್ಲದೆ ಕಾಪಾಡುತ್ತಿದೆ. ಜೇಡರ ದಾಸಿಮಯ್ಯ ಹೇಳುವ ಒಡಲುಗೊಂಡವ ಹಸಿವ; ಒಡಲುಗೊಂಡವ ಹುಸಿವ ಒಡಲುಗೊಂಡವನೆಂದು ನೀನೆನ್ನ ಜಡಿದೊಮ್ಮೆ ನುಡಿಯದಿರ! ನೀನೆನ್ನಂತೆ ಒಮ್ಮೆ ಒಡಲುಗೊಂಡು ನೋಡ! ರಾಮನಾಥ. ಎಲ್ಲರೂ ಒಮ್ಮೆ ಹಸಿವುಗೊಂಡು ನೋಡಬೇಕು. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್, ಕಾಮರಾಜ್ , ದೇವರಾಜ ಅರಸು ಸಿದ್ಧರಾಮಯ್ಯ, ನಾರಾಯಣರಾವ್ ಅವರ ಹಾಗೆ ಹಸಿವನ್ನು ಅನುಭವಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಜನಪರ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ತರಲು ಸಾಧ್ಯ. ಇಂತಹವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಲಿ.

Wonderful

ಲೇಖನ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.ಹಲವರ ಅನುಭವ ಅಕ್ಷರವಾಗಿದೆ. ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ಲೇಖಕರು ಅಕ್ಕನ ವಚನ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ ವಚನ ಬಂಜೆ ಬೇನೆ ಅರಿಯಳು ಅಕ್ಕನದಲ್ಲ ಪ್ರಕ್ಷಿಪ್ತ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾಯಿತು ತಜ್ಞರಿಂದ.ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಜರಿಯುವ ಕೆಲಸ ಅಕ್ಕ ಮಾಡಿರಲಾರರು. ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ನಾನು ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಕುಲ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಈ ವಚನ ಬಳಸಿ ಒಂದು ವಿಶೇಷ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡಿದ್ದೆವು.ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವರು ಸ್ತ್ರೀ ವಾದಿ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಿ ಈ ವಚನದ ಬಳಕೆ ತಪ್ಪು ಎಂದು ತಿಳಿ ಹೇಳಿದ್ದರು.ಉದ್ಧರಿಸುವಾಗ ಒಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸುವುದು ಒಳಿತೇನೋ. ಒಳ್ಳೆಯ ಲೇಖನಕ್ಕೆ ಧನ್ಯವಾದ ನಟರಾಜ್. ನಮಸ್ಕಾರ ವಿಜಯಾ

ಶಾಲಾ ಮಕ್ಕಳ ಊಟದ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಜನರ ಮತ್ತು ನಾಯಕರ ಸ್ಪಂದನೆ ತೀರಾ ನಿರಾಶಾದಾಯಕವಲ್ಲ. ಕಾಮರಾಜರು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಇದನ್ನು ಜಾರಿ ಮಾಡುವ ಮೊದಲು 1920 ರಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನೈನಲ್ಲಿ ಸುಬ್ಬರಾಯುಲು ರೆಡ್ಡಿಯಾರ್ ಜಾರಿ ಮಾಡಿದ್ದರು.‌ 1930ರಲ್ಲಿ ಪುದುಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಫ್ರೆಂಚರು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. 2001ರಲ್ಲಿ ಪಿಯುಸಿಎಲ್ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟಿಗೆ ಪಿಐಎಲ್ ಹಾಕಿ ಎಲ್ಲ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಇಸ್ಕಾನ್ ನಿಂದ ಈಗ ದಿನವು 1.76 ಮಿಲಿಯನ್ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಊಟವಾಗುತ್ತಿದೆ. ʼಅದಮ್ಯ ಚೇತನʼ 1997ರಿಂದ ಆರಂಭಿಸಿ ಈಗ ಎರಡು ಲಕ್ಷ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಊಟ ಕೊಡುತ್ತಿದೆ. ಸರ್ಕಾರದ ಬಿಸಿಯೂಟ ಮೆಚ್ಚುವಂತಿದೆ. ಇಂತಹ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಹಾಗೂ ಫ್ರೀ ಬಸ್, ಫ್ರೀ ಕರೆಂಟ್ ಫ್ರೀ ಪೆನ್ಷನ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಒಂದೇ ತಕ್ಕಡಿಯಲ್ಲಿ ಇಡುವುದು ಕಷ್ಟ. ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡಬೇಕು. ಸರ್ಕಾರ ಈಗಾಗಲೇ ಶೇ.30 ಬಜೆಟ್ ವಿನಿಯೋಗವನ್ನು ಇಲಾಖೆಗಳಿಗೆ ಕಡಿತ ಮಾಡಿದೆ. ಇನ್ನೂ ಶೇ. 20 ಕಡಿತಗೊಳಿಸುವ ಅಥವಾ ಗ್ಯಾರಂಟಿಗಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆಯನ್ನು ಆರ್ಥಿಕ ಇಲಾಖೆ ಸರ್ಕಾರದ ಮುಂದಿಟ್ಟಿದೆ. ಹಲವು ಆಡಳಿತಾರೂಢ ಶಾಸಕರೇ ಗ್ಯಾರಂಟಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅತೃಪ್ತಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಡಲು ಆಗ್ರಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಗಮನಿಸಿ ನೀವು ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಅಂತಹ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ಕೊಡಲು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಮಿಡಿತದ ಜೊತೆ ವಸ್ತುನಿಷ್ಠ, ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಯುಕ್ತ ತರ್ಕವನ್ನು ಮುಂದಿಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕಿತ್ತು ಎನಿಸುತ್ತದೆ ಸರ್.

ನಿಮ್ಮ ಲೇಖನ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ. ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯಾಂಗದ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಲೇಬೇಕಿತ್ತು. ಶಾಲಾ ಊಟವನ್ನು ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಜೀವನದ ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕಿನ ಭಾಗವೆಂದು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಘೋಷಿಸಿದೆ. ಈ ʼಮಿಡ್‌ ಡೇ ಮೀಲ್‌ʼ ಯೋಜನೆ ಜಾರಿಗೊಳಿಸಲು 2001ರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ ನಿರ್ದೇಶನ ನೀಡಿದೆ. ಆಹಾರದ ಮೆನ್ಯೂ ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕು ಅಲ್ಲ. ಲಕ್ಷದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ ಹಲವು ಮಾಂಸಾಹಾರದ ಐಟಂಗಳನ್ನು ರದ್ದು ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ ದಾವಯನ್ನು ಮಜಾಗೊಳಿಸಿದೆ. ಪೌಷ್ಟಿಕಾಂಶ ಕಾಪಾಡುವುದು ಮಾತ್ರ ಕಡ್ಡಾಯ. ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಈ ಯೋಜನೆಗೆ ಹಣಕಾಸು ಬೆಂಬಲ ನೀಡಬೇಕು. ಅಡುಗೆಯವರನ್ನು ನೇಮಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ದಲಿತರಿಗೆ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಕೊಡಬೇಕಿದೆ. ಆದರೂ ಕಾಮರಾಜರು ಶಾಲಾ ಊಟದ ಪಿತಾಮಹರೇ ಹೌದು.

ಹಿರಿಯರ ಅನ್ನದಾಸೋಹದ ನೆನಪುಗಳು ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ, ಜ್ಞಾನ ಮಾರ್ಗದ ಕಡೆಗೆ ಉತ್ಸಾಹ ಮೂಡಿಸಿದ ಪರಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಮಾನವಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಪಲ್ಲವವೇ ಸರಿ. ಆ ಎಲ್ಲಾ ಮಹನೀಯರಿಗೂ ನನ್ನ ಹೃದಯಪೂರ್ವಕ ನಮನಗಳು. ಆದರೆ, ಯಂತ್ರ ನಾಗರಿಕತೆ ಆಧುನಿಕ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ವಿಕೃತಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಬೇಸಾಯದ ಮಹತ್ವ ಮತ್ತು ತುರ್ತನ್ನು ತಿಳಿಸುವ, ದೇಸಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಳುವ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ವೈಚಾರಿಕ ಕ್ರಾಂತಿ ಇವತ್ತಿನ ಅಗತ್ಯ. ತಮ್ಮಂಥ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು, ಸೂಕ್ಷ್ಮಜ್ಞರು ಈ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಿ ಬರೆದರೆ ಈ ನೆಲ ಮತ್ತೆ ಹಸಿರಾದೀತು.

ಶ್ರೀಸಾಮಾನ್ಯರ ಮೇಲಿನ ಅಭಿಮಾನವೇ ಈ ಲೇಖನಕ್ಕೆ ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿದೆ. ಒಬ್ಬ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಲೇಖಕನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಇದೇ ಅಲ್ಲವೇ. ಒಂದು ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕೃತಿಯನ್ನು ಓದಿದ ಅನುಭವವೇ ನನಗಾಯಿತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತಮಗೆ ಶರಣು 🙏 1980ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ನಾನು ಮಿಡ್ಲ್ ಸ್ಕೂಲ್ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಓದುವಾಗ ನನ್ನೂರಿನಿಂದ ಎರಡು ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಸ್ಕೂಲ್ಗೆ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಓದುವಂತ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ನಾನು ಹಸಿವಿನಿಂದ ನರಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ; ಆಸಕ್ತಿಯಿಂದ ಇನ್ನೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳ ಹಿಂದೆ ಮಾನವೀಯ ಕಳಕಳಿಯುಳ್ಳ ನಾಯಕರ ಮಹಾಕನಸುಗಳಿರುತ್ತವೆಯೆಂದು ತಿಳಿದು ಸಮಾಧಾನವಾಯಿತು. ಶಾಲಾಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿಯೇ ಇರುವ ಬಿಸಿಯೂಟದ ಹಿಂದೆ ಕಾಮರಾಜರ ಕಳಕಳಿಯಿದೆಯೆಂದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಹಲವು ಮಾನವೀಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಕಾರಣರಾದ ಮಹಾ ಮಾನವೀಯ ಮುತ್ಸದ್ದಿಗಳೆಲ್ಲರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿದ ಈ ಲೇಖನ ಅತ್ಯುತ್ತಮ.

ತಮ್ಮ ಜಾತಿ, ಸ್ಟೇಟಸ್ಸು ಇರೋರೊಂದಿಗಷ್ಟೇ ಒಡನಾಡುವ, ಕಣ್ಣು ಕಿವಿ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಗೆ ಬೆಡ್ಶೀಟ್ ಹೊದಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ, ಸವಲತ್ತಿನ ಕನಿಷ್ಟ ಪ್ರಜ್ಞೆಯೂ ಇಲ್ಲದವರಿಂದಷ್ಟೇ ಜನಕಲ್ಯಾಣ ಯೋಜನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕುಹಕ ನುಡಿಗಳು ಹೊರಬರುವುದು. ನಮ್ಮ ಮನೆ ಹೇಗೆ ಒಂದು ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬೆಳಗಿತು ಎಂದು ಹಿಮ್ಮಾವಲೋಕನ ಮಾಡಿದಾಗ, ಅರಸು ಅವರ ಭೂಸುಧಾರಣೆ, ರೇಷನ್ ಅಕ್ಕಿ, ಅಮ್ಮ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಸ್ತ್ರೀ ಶಕ್ತಿ ಸಂಘ ಹಾಗೂ ಅಂಗವಿಕಲ ಅಜ್ಜಿಯ ಅಡುಗೆಗೆಲಸ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತೆ. ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕರೋಢ್ಪತಿಗಳ ಸಾಲ ಮನ್ನಾ ಮಾಡುವ crony capitalism ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಮುಂತಾದವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತುಟುಕ್ ಬಿಟುಕ್ ಎನ್ನದವರು ಕೇವಲ welfare schemeಗಳ ಬಗ್ಗೆ "ಪಾಂಡಿತ್ಯಪೂರ್ಣ" ಉಪನ್ಯಾಸ ಕೊಡುವುದು ರಾಜಕೀಯ ಆತ್ಮದ್ರೋಹಿತನವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.